Ik kijk naar de man aan de andere kant van het glas en moet me inhouden om niet in een ouderwetse slappe lach te vervallen. We (d.w.z Benno en Theo, ik ben vandaag ‘’slechts” toehoorder) hebben er al een flinke werkdag opzitten in de studio. Het is alweer einde middag en we zijn nu in een fase beland dat er op een kapotte kruk wordt geslagen, op zoek naar het ultieme geluid op de juiste plek. De mannen trekken er een vrij serieus hoofd bij, dus dit is niet de tijd om te gaan lachen. Maar dit is waar ik zo van hou he…Die passie en gedrevenheid als muzikant. De kleinste details zijn hoorbaar en belangrijk.
Om hem heen ligt en staat inmiddels in allerlei kleuren en afmetingen een groot scala aan percussie instrumenten en ik heb ze allemaal voorbij horen komen. Shakers, triangel, een glazen fantaflesje, koebellen, conga’s, tempoblocks, bongo’s, beatring, chimes en dat ook nog nog eens los, gedempt of in combinatie met elkaar.
Vier songs zijn we aan het opnemen. Vier zelfgeschreven songs en alle vier hebben ze een eigen sfeer en eigen verhaal. Op het moment dat dat je ze schrijft en zingt, heb je toch een bepaalde kleur en sfeer in gedachte en die wil je graag vasthouden, ook als daar meer instrumenten bij komen. De song die geschreven is vanuit een gitaar rifje heeft duidelijk een andere intentie als die is opgebouwd van uit de basgitaar of contrabas. Best spannend om dit toe te vertrouwen aan iemand die daar dan ‘’iets” mee gaat doen. Hoe kan Theo nou weten wat mijn gevoel was op het moment dat ik deze woorden op papier zette?
Inmiddels ben ik er wel achter dat vakmanschap meesterschap is zullen we maar zeggen. Als producer is Theo zowel geduldig als doortastend, maar altijd met respect voor de schrijvers.
Allereerst had hij een demo’s gemaakt van alle nummers en ja, dan krijg je een goed beeld van hoe het gaat worden. Maar we gaan toch wel iets verder dan dat. Zeg maar van een gezellig goed eetcafé naar een uitzending van Masterchef, waar elk gerecht veel meer krijgt dan alleen een zoetje en een zuurtje. Te weinig zout is fataal voor de volgende ronde en de gerechten moeten precies lang genoeg op het vuur blijven staan. We hebben het hier over over smaakexplosies mensen. We bouwen een dijk van een laagjestaart.
Langzamerhand wordt het plaatje duidelijk. Na elke opnamedag komt er een nieuwe mix via de mail en zijn er weer laagjes bij gekomen, zonder afbreuk te doen aan de sfeer van de song. Sterker nog, mijn woorden krijgen nog meer betekenis.